Koud en nat.

Door het tegenvallende resultaat van afgelopen week had ik dit weekend extra mn zinnen gezet om een paar mooi karpers op de kant te krijgen. Afgelopen zaterdag was ik al op een 6 tal stekken op 2 locaties gaan voorvoeren met het vooruitzicht om zondag met Harry de waterkant onveilig te maken. Deze stekken leken mij echte winter hotspot omdat het allemaal plekken bij bruggetjes en duikertjes waren. Nadat ik zondag ochtend op tijd mn bed uit gekomen was om nog een kleine voersessie te doen voor dat we rond 12 uur zouden gaan beginnen regende het helaas alweer. Maar gelukkig waren de voorspellingen dat het droog zou worden dus het moest helemaal goed gaan komen. 

Na het voorvoeren ben ik weer terug naar huis gegaan om mijn vis spullen op te halen en wat regenkleding op te zoeken. Want hoewel buienradar veel goeds beloofde vertelde de lucht toch echt wat anders. En helaas had ik gelijk want eenmaal aangekomen bij de eerste stek, een mooi laag bruggetje achter het bos was het nog steeds aan het regenen maar dat mocht je de pret niet drukken. Harry en ik zijn daar een klein uurtje aan het peuteren geweest maar de enigste beweging die we op de pen zagen waren door de druppels in het water.

Daarom besloten we naar de volgende stek te gaan, deze stek lag een klein 100 meter  verder. 2 grote buizen die onderdoor een doorgaande weg gaan. Op het eerste oog zou je ook hier zeggen dat het een perfecte winter stek is.  Maar nadat we onze pennetjes hier te water hadden gelaten bleef het ook stil dus zijn we snel op de fiets gesprongen richting het hertenkamp omdat we allebei toch wat meer vertrouwen hebben in dat water. Daar maakt het eigenlijk niet uit wat voor weer en temperatuur het is, er is altijd wel een visje te vangen.

Het duurde hier dan ook niet heel lang voor dat er eindelijk wat actie kwam. Harry zijn pennetje werd uit het niks onder getrokken en er volgende een stevige dril. Ik heb snel mijn lijn uit het water gehaald omdat ik redelijk dicht bij lag en wou zien wat er voor vis aan de haak zat. Toen de schubkarper uitgeput het net in gleed bleek het een pracht vis te zijn en behoorlijk groot. Na een paar foto’s hebben we de vis weer snel terug in het water gedaan en de lijnen weer uitgegooid. Want waar er 1 zit moeten er meer zitten in deze tijd van het jaar. 

Helaas viel het meteen weer stil en Harry is toen naar het andere kommetje gegaan wat ik s'ochtends ook had aangevoerd en ik ben een klein stukje opgeschoven omdat door die dril de stek behoorlijk verstoord was. Nog geen 5 minuten later was het alweer prijs voor Harry en stond zijn hengel weer krom, deze karper lag gewoon te wachten op meer voer denk ik. Ook deze was mooi van formaat en had een mooie gouden gloed. Aan de parasiet op de staart kon je wel zien dat ze toch nog veel stil liggen op de bodem.

Terwijl de regen onverstoord door bleef gaan baalde ik ondertussen wel een beetje want ik was nu ook wel toe aan een visje. Ik had me zelf een stukje verder op tussen een rietkraagje geïnstalleerd en een klein half uurtje later was het dan eindelijk zo ver, beet! Ik voelde al meteen dat het niet van het formaat was dat Harry hiervoor gevangen had, maar vis is vis. Ik drilde de karper zo snel mogelijk van mijn stek af zodat deze niet al te veel verstoord zou worden, voordat ik hem over koord van mijn net liet gaan.  Dit schubje voelde aan als een klomp ijs en ik had al niet al te veel gevoel meer in mijn handen waardoor ik enige moeite had om hem vast te houden voor de foto, dus direct na de foto weer snel het water in.

Ondertussen waren zowel Harry als ik de regen toch wel beu en onze vingers zo ver verkleumd dat het tijd was om maar naar huis te gaan. Het word gewoon weer eens tijd dat de temperaturen wat beter worden, en zeker het weer (terwijl we eigenlijk al geen klagen hebben de laatste tijd natuurlijk). Een beetje kou is helemaal niet erg maar zo een gure dag als vandaag is toch wel even doorbijten zullen we maar zeggen. Op naar volgend weekend, en de volgende vis op de mat.